اندازه‌گیری کارآیی و پایایی اعمال جریان الکتریکی مستقیم در آب بر روی پرتعریقی ایدیوپاتیک دست و مقایسه الکترود درمانی کاتد و آند در این درمان در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی سمنان

سابقه و هدف: تعریق بیشتر از نیازهای فیزیولوژیک بدن را پرتعریقی نامند. پرتعریقی ایدیوپاتیک یک درصد جمعیت را مبتلا می‌کند. بیمار مبتلا به پرتعریقی کف دست با مشکلات اجتماعی، حرفه‌ای و روان‌شناختی روبروست. اعمال جریان الکتریکی در آب بر روی ناحیه درگیر (یونتوفورزیز آب لوله‌کشی) به‌عنوان مؤثرترین روش علامت درمانی در پرتعریقی کف دست و پا مطرح می‌باشد. در خصوص کارآیی و زمان پایایی قطب‌ها در این درمان مطالعات ناقص و اختلاف‌نظر گسترده می‌باشد، لذا بررسی کارآیی و زمان پایایی قطب‌ها و عوارض جانبی درمان، محور اصلی تحقیق حاضر می‌باشد. مواد و روش‌ها: هجده دختر مبتلا به پرتعریقی ایدیوپاتیک کف دست ده جلسه به‌‌طور یک روز در میان تحت این درمان قرار گرفتند، به‌نحوی که یک دست و الکترود مثبت در یک ظرف و دست دیگر و الکترود منفی در ظرف دیگر محتوی آب فرو برده شد و جریان مستقیم با شدتی بین 20-8 میلی‌آمپر به مدت پانزده دقیقه اعمال گردید. وزن تعریق کف دو دست بیماران قبل، بعد و دو هفته پس از درمان و 32 فرد سالم به مدت 10 دقیقه برحسب ده‌هزارم گرم اندازه‌گیری شده است. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در متوسط تعریق دست‌های هم‌نام در بین دو گروه بیمار و سالم مشاهده شد. تفاوت معنی‌داری در متوسط تعریق کف دست چپ و راست بین سه مرحله ارزیابی وجود داشت و تفاوت معنی‌داری بین قطب‌های درمانی در سه مرحله ارزیابی مشاهده نشد. تفاوت معنی‌داری در متوسط اختلاف تعریق کف دست راست از چپ در سه مرحله ارزیابی وجود نداشت و هم‌چنین تفاوت معنی‌داری بین قطب‌های درمانی در سه مرحله ارزیابی نیز مشاهده نشد. عوارض جانبی پس از درمان شامل 14 مورد خشکی دست، 11 مورد قرمزی و 6 مورد احساس سوزش بوده و دو هفته پس از درمان عوارض جانبی برطرف شده است. نتیجه‌گیری: اعمال هر یک از قطب‌های کاتد و یا آند جریان مستقیم در آب لوله کشی در درمان پرتعریقی اولیه به‌طور برابر کارآ می‌باشد و پایایی آن کم‌تر از دو هفته می‌باشد و هم‌چنین بروز عوارض جانبی کوتاه‌مدت و قابل اغماض نیز محتمل است. دو فرضیه افزایش آستانه سلول‌های غدد تعریق و تغییر فیزیولوژی ترشح سلولی در توجیه این درمان مطرح شده است.